zondag 27-11-2011

De 10e dag. De heilige plaatsen hebben we inmiddels gehad. We gaan vandaag naar de Dode Zee, en bezochten Qumran, Ein Gedi, en Massada. Om 7.30 uur stipt, met de complimenten van onze gids, vertrekken van ons hotel uit de wijk van “Herr Dokter, Herr Professor” een wijk waar in de jaren 30 zich veel joden uit Duitsland zich hebben gevestigd.
Al direct buiten Jeruzalem dalen we af in de woestijn van Judea, een steen woestijn, met eerst nog een plukje groen en enkele schaapskudden en een herder op zijn ezeltje.
Naar de Dode Zee is een afdaling van ca.1200m. de Dode Zee is het diepste deel van de oppervlakte van de aarde. De dode Zee is een zoutzee en vooral zo zout doordat deze ligt op een zoutvlakte.
Al vroeg bereiken we Qumran. We krijgen een inleiding met een Imax-film over de Essenen en Johannes de Doper. Johannes is deels bij de Essenen opgegroeid en heeft deze verlaten 2 jaar voor hij volledig zou zijn opgenomen. Na lezen van een stukje uit Lucas over Johannes de Doper en een tekst die Jezus sprak over Johannes, hebben wij de opgravingen bekeken. In deze dorre streek is het water een kostbaar goed, en het rituele bad, de mikwe, was voorzien van een extra waterreservoir waaruit in het bad een klein stroompje gelaten kon worden om toch een bad van stromend water te krijgen.
In Ein Gedi, Bron van het bokje, is de Wadi van David. Na lezing uit 1 Samuel hoe David Saul spaarde in een grot aan het water, en een stukje uit Psalm 104, “De hoge bergen zijn er voor de steenbokken, en in de kloven schuilen de klipdassen”, zijn we deze prachtige vallei gaan bekijken. Ook wij vonden er de klipdassen en de steenbokken.
Massada is een ca. 400m hoog rots massief waarop Herodes een fort heeft gebouwd, dat later tijdens de joodse opstand tegen de Romeinen als toevluchtsplaats is gebruik door een groep van 960 Zeloten. Doordat de toestand uitzichtloos werd hebben zij zich massaal van het leven beroofd, en kozen voor de dood als victorie boven slavernij onder de romeinen. Flavius Silva was de romeinse aanvoerder. De Israeli gebruiken nog steeds de uitdrukking; “Massada zal nooit meer vallen”. Met een kabelbaan hebben wij de rots en de ruines bezocht. Een bijzonder ervaring om in de badruimte van Herodes te lopen op een plek waar zich zoveel heeft afgespeeld.
Na een late lunch in Hotel Lot zijn we gaan zwemmen in de Dode Zee. Heel bijzonder. Je blijft vanzelf drijven en zwemmen is haast niet mogelijk. Na een uurtje dobberen hebben wij de Dode Zee verlaten en zijn doorgereisd naar ons hotel nieuwe hotel in Mitspe Ramon. Dit is een voormalig appartementsgebouw en daar hebben we als kamer een geheel appartement.
Ton en Elly